Toepassingen van materie op materie
Willem Jacobus de Haan - Wim de Haan
1913, Amsterdam - 1967, Amsterdam
Het artistieke oeuvre van de in Amsterdam geboren kunstenaar Wim de Haan kan worden opgevat als een oefening van de chaos van een geleefde tijd waardoor het artistieke medium het vermogen kreeg om de innerlijke diepten van zijn wezen weer te geven. Geabsorbeerd door de manier waarop onze perceptie van de huidige momenten wordt gebogen door het verleden, de Haan's werk inherent overweegt de betekenis die wordt geproduceerd door wanorde en hoe de betekenis die we verlenen aan ervaren wanorde verandert de manier waarop we verbinden met ontmoetingen uit het verleden.
Wim de Haan's verwantschap aan de chaos begint met zijn ervaringen in Indonesië, waar hij in 1937 werd gestuurd door het bedrijf waarvoor hij toen werkte. Meer precies, het is de periode tussen 1942 tot 1946, waarin hij een Japanse krijgsgevangene was en werkte aan de Birma Railway. Terugkerend naar Nederland schreef hij zijn proefschrift 'Freedom in captivity' en wijdde hij zich aan filosofie, psychologie en poëzie schrijven. In 1953 besloot hij zich volledig te richten op beeldende kunst waardoor hij mediteert over de geleefde tijd.
Wim de Haan ontwikkelde zich als een zelfdenkend kunstenaar, dus bestudeerde hij het werk van andere kunstenaars en experimenteerde met verschillende media, waarbij hij zich grotendeels richtte op lijntekeningen, schilderkunst en materiaaltoepassingen en assemblagetechnieken. Zoekend naar zijn eigen beeldtaal neigt hij naar de gevoeligheid voor materialen en zuivere lijnen om een gevoel op te roepen en de beleving van de toeschouwer te aarden. Terwijl hij nadenkt over zijn neiging tot gevoel en weigering om te redeneren, onthullen zijn werken introspectieve en performatieve studies van intuïtieve toepassingen van materie op materie. Door te werken met de eigenschap van zachte voorwerpen, zoals inkt en papier, dikke verflagen door een effen geweven hennep te duwen en voorwerpen te assembleren uit gevonden materialen het werk, legt de Haan de nadruk op de betekenis van materialen als toegangspunt om de betekenis van zijn werk.
Zijn werken onthullen introspectieve en performatieve studies van
intuïtief toepassingen van materie op materie
In 1958 presenteerde Wim de Haan voor het eerst in galerie Galerie 't Venster in Rotterdam zijn werk als soloshow en vanaf de jaren '60 toonde hij regelmatig in Londen en in Cambridge, Lyon en Frankfurt. In die periode sloot hij zich aan bij de kunstenaarsgroepen 'Europa' en Oekwa met wie hij exposeerde in Nederland, Duitsland en België. Wim de Haan overleed in 1967 in Amsterdam, waar in Londen een herdenkingstentoonstelling werd gehouden in de Grosvenor Gallery. In 1975 werd in het Stedelijk Museum in Amsterdam een grote overzichtstentoonstelling van zijn werken geopend.