Wat gebeurt er met betekenis als het wordt getransformeerd van tekst naar beeld, van concept naar ruimte of van mens naar papegaai. Het 4e symposium zal voortbouwen op het vorige symposium over het onderwerp leegte en het niet-zelf: "Alle verschijnselen in hun eigen-zijn zijn leeg (shunya)". Het impliceert dat wij en alle bestaansvormen geen vaste kern hebben. Boeddhistisch concept heeft betrekking op de manier waarop kunstenaars zich bezighouden met 'vertalen' en 'visualiseren'. Is er voor het gebaar van het gieten van betekenis van het ene vat naar het andere, aandacht nodig om de verschillen in aanwezigheid van een beeld, taal of ruimte te vatten? Het op zichzelf een zinloos gebaar is, een niet bestaande mentale constructie?

De reflectie van Anastasija Pandilovska zal een poging zijn om naar het werk van Wim de Haan te kijken, vanuit het filosofische kader gecreëerd door de symposia Emptiness and Infinite Space. Dat is om te zien hoe de oosterse filosofie weeft in de lijnen van zijn tekeningen en de dubbelzinnige kleurvelden die op de schilderijen van Wim de Haan verschijnen. Zijn tekeningen, vooral zijn overgang van tekenen naar schilderen, kunnen worden gezien als een geluidloze uiting van iemands chaos waardoor men een staat van stilte kan bereiken, dat wil zeggen leegte.

Tine Melzer daagt de performativiteit van taal uit, de manier waarop taal aan ons verschijnt en hoe we die waarnemen. Door te focussen op perceptie, dagelijkse routines en geheugen, initiëren de taalspellen van Tine momenten waarop betekenissen verschuiven. Tine Melzer zal ingaan op de positie van taal met betrekking tot het geven en transformeren van betekenis. Een korte lezing uit haar nieuwe boek BLEISULFID / LEAD SULPHIDE (Melzer & Kummer, 2018. Hobart: Lost Rocks) zal het kader vormen voor vertaling als een dagelijkse individuele inspanning om kennis en interpretatie te matchen. Daarnaast zal ze de heersende vertaalproblemen tussen beeld en tekst introduceren. Hoe betekenis van afbeelding naar tekst overbrengen en vice versa? Hoe kunnen aspecten van vertaling zelf zichtbaar worden? Hoe ziet de vertaling eruit? Als een lekkend vat, als een schip of liever als een verenjas?

Voor Emptiness and Infinite Space IV brengt Katja Mater drie van haar films samen: Searching for White (2009, 16 mm), Fields on a Line (2014, 16 mm) en Threefold (2018, gedigitaliseerd 16 mm). Deze korte films zijn als gebaren waarmee de schilderkunst wordt vertaald in bewegend beeld, uit de enkelvoudige tijd getild terwijl ze met zichzelf resoneert. Ze opent kanalen naar iets buiten onze zintuigen, parallelle werelden van meerdere tijdframes en dimensies. Door tijd in de tweedimensionale wereld van fotografie te brengen, construeert ze lagen van momenten. Binnen Threefold onderzoekt Mater het maken van een tekening in een bij benadering gouden spiraal met een interval van 30 seconden. De film creëert een nieuw heden moment door te resoneren tussen zijn eigen verleden, heden en toekomst, waardoor een surreële tijdervaring ontstaat. De soundtrack van deze film wordt live gespeeld door Colin Wolf, Katja Mater en Byrthe Lemmens. Het galmende geluid van de zingende kristallen schalen wekt een storing op patroon van op elkaar inwerkende geluidsgolven, die mogelijk een automatische meditatietoestand veroorzaken.

Tim Ayres onderzoekt de potentie van tekst om het centrale thema en beeld van het schilderij te zijn. Doeken bedekt met gedurfde kleuren en precieze letters met korte uitspraken of eenvoudige woorden creëren een goed geconstrueerd beeld. Onlangs is de opbouw van de afbeeldingen veranderd. Door nu zijn persoonlijke handschrift te gebruiken, introduceren Ayres 'schilderijen plotseling vloeibaarheid. Het is het soort vloeibaarheid dat ontstaat uit het performatieve moment waarop betekenis wordt gematerialiseerd. Tim Ayres schafte het sjabloon af dat hij gebruikte als schildergereedschap, het resulteerde in een nieuwe nadruk op het ‘wat en het ‘ hoe ’; elke verandering heeft invloed op hoe de ander wordt ervaren. Tijdens het symposium wordt Tim Ayres door Rosa Johanna geïnterviewd over zijn beslissing om het sjabloon van het canvas te verwijderen.

Emptiness and Infinite Space is een reeks symposia van Filosofen Oost West en Arti et Amicitiae. Het hoofdthema van de serie is het concept van leegte en de positie die deze inneemt in de oosterse en westerse kunst en filosofie. De afzonderlijke symposia zijn projecten op zich, met een heel eigen concept. De serie is georganiseerd en geïnitieerd door Rosa Johanna, Jan Bor, Marjoca de Greef, Anastasija Pandilovska en Babeth VanLoo en zal in 2020 leiden tot een tentoonstelling.


Fotodocumentatie van Emptiness and Infinite Space IV is gemaakt door Victoria Ushkanova

Wim de Haan supports talent

It is our goal to have a positive impact on the development of artistic talent. Wim de Haan supports talent that is not afraid to challenge conventions.

Request funding